Arthrozia stawu kolanowego (gonartrozy) jest chorobą charakteryzującą się chorobą zwyrodnieniową dystroficzną chrząstki, łąkotki, a następnie kości tworzących staw kolanowy. Choroba zajmuje wiodące miejsce wśród patologii układu mięśniowo -szkieletowego.

Przyczyny gonartrozy
Arthrozia kolana jest poletiologiczną chorobą, to znaczy, że kilka czynników przyczynowych przyczynia się do rozwoju zmian patologicznych. W tym przypadku mówią o podstawowej (idiopatycznej) artorze. W przypadku wtórnego gonartrozy istnieje dokładny czynnik, który spowodował chorobę.
Główne przyczyny artrozy obejmują:
- obrażenia kolana;
- operacja w strefie kolan;
- zwiększona aktywność fizyczna;
- nadwaga, otyłość;
- wrodzona patologia kończyn dolnych;
- Układowy dysplazja tkanki łącznej;
- naruszenie metaboliczne;
- Choroby ogólne (cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, akromegalia).
Ważny!
Wpływ środka rannego jest główną przyczyną artrozy w młodym wieku. Urazy kolana prowadzące do artrozy obejmują zwichnięcia, złamania lub jakiekolwiek uszkodzenie łąkotki.
Rozwój zmian patologicznych opiera się na potrzebie mobilizacji stawu po urazie, co przyczynia się do pogorszenia krążenia krwi w tkankach okołoniastowych, które wraz z istniejącym uszkodzeniem mechanicznym prowadzi do przedłużonego gojenia i rozwoju oznak artrozy.
Zwiększona aktywność fizyczna objawia się nie tylko w intensywnych ćwiczeniach, ale także nad nadwyżką. Nadmierna waga i trening, które nie odpowiadają wiekowi i poziomowi sprawności fizycznej osoby, prowadzą do pojawienia się mikrokredytów w chrząstce lub menisci, co jest pierwszym ogniwem w procesie tworzenia gonartrozy.
Wrodzona patologia kończyn dolnych, które obejmują skrócenie jednej z kończyn, dysplazji, a także Valgus lub odkształcenie wariowe nóg prowadzą do pojawienia się artrozy z powodu nierównomiernego rozmieszczenia masy ludzkiej. W wyniku tego chrząstka jest wymazana, ukształtowanie aseptycznego stanu zapalnego powstaje wraz z pojawieniem się charakterystycznych objawów klinicznych artrozy.
Układowy dysplazja tkanki łącznej charakteryzuje się hiper-mobilnością i brakiem więzadła. W rezultacie amplituda ruchów wzrasta w stawie, aż do patologicznego. Taka niestabilność szybko prowadzi do pojawienia się mikrotraumy łąkotki i powierzchni stawowych chrząstki.
Naruszenie metabolizmu i obecność patologii ogólnej sukienki wywołuje rozwój artthrozy z powodu naruszenia mikrokrążenia w stawie kolanowym, pogorszenie odżywiania chrząstki i łąkotki oraz pogorszenie składu płynu wewnątrzadowo-artystycznego.
Klasyfikacja
Kod MKB 10 - M17. W zależności od czynnika etiologicznego przyczyniającego się do tworzenia artrozy, wyróżniają się następujące kategorie:
- M17.0 - pierwotna gonartroza dwustronna;
- M17.1 - Kolejna pierwotna gonartroza;
- M17.2 - Post -traumatyczna gonartroza dwustronnego;
- M17.3 - Inne post -traumatyczne gonartroza;
- M17.4 - Inne wtórne gonartroza dwustronna;
- M17.5 - Inne wtórne gonartroza;
- M17.9 - gonartroza nie jest określona.

Wyróżnia się następujące rodzaje artrozy stawu kolanowego:
- Inwolucja - występuje z powodu powiązanych z wiekiem zmian w ciele, naruszenia procesów metabolicznych, zużycie powierzchni stawowych kości;
- Dysplastyczne - związane z wrodzonymi anomaliami kończyn dolnych;
- post -traumatyczny;
- Metaboliczne - występuje w przypadku ogólnych chorób, które towarzyszą zaburzenia metaboliczne (dna moczanowa, chondrokalcynoza);
- Dishormonal - objawia się nierównowagą hormonalną w ciele z cukrzycą, menopauzą, zaburzeniami tarczycy;
- Po zakaźne i zapalne choroby stawu kolanowego;
- STATYCZNY - objawia się nadmiernym wysiłkiem fizycznym, niewłaściwym rozkładem masy, otyłości;
- Niedani - związane z naruszeniem dopływu krwi w obszarze kolana.
Patogeneza
Choroba rozwija się stopniowo. Po pierwsze, zmiany pojawiają się w warstwie Podhradie - powstają mikrocracki. Pojawienie się mikrokracków jest wywoływane przez ciągłą pracę stawu kolanowego, którego jedną z funkcji jest amortyzacja wstrząsów podczas chodzenia. W obecności czynników etiologicznych obciążenie kolana wzrasta jeszcze bardziej, a procesy zniszczenia zaczynają przekraczać procesy przywracania chrząstki, w wyniku czego pojawiają się pęknięcia.
Następnie płyn maziowy przenika do mikrokreaków i powstają torbiele, które mają tendencję do wzrostu i łączenia się. Duże torbiele zaczynają ściskać naczynia krwionośne, które żywią się chrząstką, prowadząc do głodu tlenu tkanki chrząstki. Procesy metaboliczne są zaburzone, synteza kolagenu niezbędna do przywrócenia chrząstki jest pogarszana. Biorąc pod uwagę słabe przywrócenie chrząstki, występuje jej stopniowe przerzedzenie, co prowadzi do upośledzonej funkcji stawów, pojawiają się objawy kliniczne choroby.
Notatka!
Wraz z postępem osteofity zaczynają się tworzyć - wzrost kości. Osteofity znajdują się głównie wzdłuż krawędzi powierzchni stawowych kości. Ich obecność wywołuje wyraźną reakcję zapalną w stawie, bólu, deformacji stawów, znaczące ograniczenie ruchliwości.
Wraz z rozwojem procesu zapalnego obserwuje się obrzęk tkanki, co prowadzi do wzrostu ciśnienia w stawie, pogorszenia składu płynu śródwodnikowego i zakłócanie odżywiania chrząstki.
Objawy kliniczne
Podczas choroby wyróżnia się kilka stopni artrozy, które odzwierciedlają proces postępu zmian patologicznych i mają pewne objawy kliniczne.
Objawy artrozy stawu kolanowego są zwyczajowe do podziału na etapie:
- Początkowe stadium choroby charakteryzują się pojawieniem się bólu w kolanie, szczególnie po intensywnej aktywności fizycznej lub przedłużonych nogach. Obciążenie statyczne, to znaczy podnoszenie ciężarów, jest mniej korzystne. Bóstwo w stawie mija niezależnie po odpoczynku. Oprócz bólu może pojawić się kryzys lub kliknięcie w stawie, co wskazuje na naruszenie zgody powierzchni stawowych kości, które tworzą staw i pojawienie się mikrokredytów w chrząstce. Brak wyraźnych objawów klinicznych prowadzi do faktu, że większość pacjentów nie szuka pomocy medycznej do początkowego etapu, co prowadzi do późnej diagnozy.
- Postęp choroby prowadzi do tworzenia bardziej wyraźnego zespołu bólu - ból występuje nawet po niewielkim obciążeniu, nie idzie sam. Poranna sztywność pojawia się w stawie, trwającym około 30 minut, ale jeśli przyłączy się zapalenie, sztywność może trwać do 1 godziny. Z powodu silnego bólu osoba zaczyna oszczędzać nogę, amplituda ruchów maleje i pojawia się kulawizna. Z powodu obrzęku tkanek kolano zwiększa objętość. X -Ray pojawiają się oznaki artrozy stawu kolanowego.
- Pojawienie się osteofitów charakteryzuje rozwój 3 stadiów choroby, w których ból jest poważnie wyrażany, nawet w spoczynku, źle jugulatu leków. Ruchy są praktycznie nieobecne, staw jest zdeformowany. Możliwe jest zablokowanie kolana w określonej pozycji, a także zwichnięcia lub podwichnięcia.

Badanie diagnostyczne
Diagnoza artrozy składa się z kilku składników:
- Skargi pacjentów.
- Historia rozwoju choroby.
- Anamneza życia pacjenta.
- Metody badawcze laboratoryjne i instrumentalne.
Na podstawie dolegliwości pacjenta, a także anamnezy życia i choroby, lekarz dokonuje wstępnej diagnozy. Jednak w celu przeprowadzenia diagnozy różnicowej z inną patologią i ustalenie dokładnej diagnozy, konieczne są metody laboratoryjne i instrumentalne.
Instrumentalne metody badania stawu kolanowego obejmują:
- radiografia;
- artroskopia;
- tomografia komputerowa;
- badanie ultradźwiękowe;
- Tomografia rezonansowa magnetyczna.
Ważny!
Głównym sposobem diagnozowania artrozy jest badanie x -nalana. Zdjęcie z stawu kolanowego jest wykonywane w dwóch projekcjach, co daje pełny obraz istniejących zmian. Należy zauważyć, że na początkowych stadiach artroza na zdjęciu nie jest wykryta.
W oparciu o zidentyfikowane cechy radiologiczne budowana jest klasyfikacja radiologiczna gonartrozy:
- 1 stopień - małe zwężenie wspólnej przerwy;
- 2 stopnie - małe zwężenie stawu, obecność pieczęci kostnej;
- 3 stopnie - poważne zwężenie szczeliny stawowej, obecność osteofitów, początkowe oznaki deformacji kości;
- 4 stopień - wyraźne zwężenie stawu do jego całkowitej nieobecności, licznych osteofitów, zniszczenie tkanki kostnej, deformacja stawów.
Pozostałe metody badania stawu kolanowego są dodatkiem do głównego badania radiologicznego. I są przeprowadzane jako dodatkowa diagnoza z trudnością w postawieniu diagnozy.
Każda z metod diagnostycznych ma swoje własne wskazania, przeciwwskazania i różne koszty, dlatego należy je w razie potrzeby przypisać specjalistę.
Jak leczyć artrozę stawu kolanowego
Leczenie artrozy stawu kolanowego musi rozpocząć się, gdy pojawiają się pierwsze objawy kliniczne choroby. Nowoczesne leczenie artryozy kolanowej ma na celu przywrócenie funkcji stawu i poprawę jakości życia pacjentów i jest następujące:
- zaprzestanie lub zmniejszenie bólu;
- leczenie procesu zapalnego;
- przywrócenie struktury chrząstki;
- wzrost amplitudy ruchów;
- Poprawa mikrokrążenia tkanek okołoporodowych.

Notatka! Należy zauważyć, że różne etapy stosują różne metody leczenia. Jeśli zaczniesz walczyć z chorobą w odpowiednim czasie, możesz pozbyć się nie tylko bólu, ale także przywrócić staw kolanowy za pomocą artrozy, a także zapobiegać powikłaniom.
Zastosowana terapia lekami pomaga zmniejszyć ból i reakcję zapalną, osiąga się to poprzez stosowanie nieststeroidalnych leków przeciwzapalnych. Aby przywrócić chrząstkę, przypisane są chondroprotektor. Schemat leczenia jest przepisywany i kontrolowany przez lekarza.
Oprócz leczenia leków przepisywane są procedury fizjoterapeutyczne, maści, gimnastyka, masaż lub wstrzyknięcia śródwodnikowe leków.
Jak leczyć artrozę stawu kolanowego
W takim przypadku dozwolone jest żelatyna, którą można wziąć do środka lub wykonać kompres. Tradycyjna medycyna nie należy przepisywać jako monoterapii, ale jest częścią kompleksu środków medycznych. Przed rozpoczęciem takiego leczenia w domu musisz zapoznać się z zaleceniami i recenzjami.
Czy można wyleczyć artrozę
Przy niepoprawnym lub spóźnionym leczeniu konsekwencje postępu choroby nie zmuszają się do oczekiwania. Honortroza jest niebezpieczna, ponieważ nawet prawidłowe leczenie nie może całkowicie zatrzymać procesu, ale tylko go hamuje, ale pozwala osobie utrzymywać aktywność przez dłuższy czas.
Jeśli choroba osiągnęła ciężki etap, konserwatywne leczenie staje się nieskuteczne. Na 3 etapach przeprowadzane jest leczenie chirurgiczne, po czym potrzebna jest długotrwała rehabilitacja.